Ας πούμε ότι μαζεύονται εκατό φιλελέδες στα Προπύλαια. Και διαδηλώνουν υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Σε πόση ώρα λέτε να πέσει η πρώτη μολότοφ; Ίσως βέβαια και να μη χρειαστούν τόσο δραστικά μέτρα. Θα ακούσουν στην άσφαλτο τα μποτάκια των υπερασπιστών της ελευθερίας του λόγου και θα διαλυθούν ανησύχως. Continue reading →

Το 1999 είναι μία χρονιά από άλλο σύμπαν. Στο Μαξίμου είχαμε Σημίτη και στην τσέπη δραχμές. Ο Μπιλ Κλίντον επισκέφτηκε την Αθήνα, η Αττική Οδός ήταν ακόμα στο σκάψιμο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέντε χρόνια μπροστά. Οι εφημερίδες δημοσίευαν απολογισμούς χιλιετίας. Λίγοι ήξεραν το Google και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το YouTube. Θα επηρέαζε, άραγε, τους υπολογιστές το millennium bug; Continue reading →

Αν τα ελληνικά Πανεπιστήμια προσέφεραν ένα διεθνές διδακτορικό στο μπάχαλο, η ανταγωνιστικότητά τους θα είχε αξιωσημείωτη βελτίωση. Continue reading →

Πριν από τριάντα χρόνια δεν υπήρχε Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Υπήρχε η ΑΒΣΘ. Και από την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης δυστυχώς δεν έβγαινες βιομήχανος, παρά μόνο λογιστής ή κάτοχος ενός αμφιβόλου αξίας τίτλου Οικονομικών Επιστημών. Continue reading →

Η είσοδος της αστυνομίας σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα είναι κάτι σκληρό, διασχίζει τις παρυφές της βαρβαρότητας. Και ως εικόνα και ως κατάσταση. Τα αμφιθέατρα δεν είναι για να ακούγονται τα άρβυλα, αλλά ιδέες. Όμως ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τα κοντάρια, τα κράνη και τα σπρέι πιπεριού-δεν έχουν καμία θέση εκεί μέσα. Continue reading →