«Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη». Ο Νίκος Καββαδίας έγραψε το ποίημα «Εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia» δανειζόμενος επτά δαίμονες, «επτά νυχτοπερπατητές», από ένα αγγλικό μυθιστόρημα, τον «Τοξότη του Βασιλιά», του Ουόλτερ Σκοτ. Τους έριξε, λοιπόν, μέσα στο πλοίο και από δαίμονες τους έντυσε ναύτες. «Μ’ ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι τη μαλάρια κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει». Δεν έχω ανακαλύψει, ακόμα, τον λόγο, αλλά όποτε το ακούω μελοποιημένο θυμάμαι τη σύνθεση της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα. Continue reading →

Ας πούμε ότι είναι έργο των Monty Python. Λονδίνο. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός. Η Ζωή πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων. Και ο Προκόπης Παυλόπουλος ρίχνει κάτι σε κόκκινο πάνω του και κάνει τη βασίλισσα. Σε μία χώρα χωρίς γραπτό Σύνταγμα. Θα έβγαζε κούκο το Big Ben. Continue reading →

O Προκόπης Παυλόπουλος στην επιτροπή που θα διερευνήσει τη νομιμότητα του δημοσίου χρέους. Όχι ως μάρτυρας, αλλά ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας που χαιρετίζει την πρωτοβουλία. Είδατε πώς τα φέρνει η Ζωή; Θα το έλεγα γελοίο, αλλά παρόντος του Πάνου Καμμένου οφείλω να είμαι προσεκτικότερος. Μην είναι φάρσα; Παρωδία; Η Μήδεια, αλλά του Μποστ. Continue reading →

Τι θέλει να πετύχει η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Δεν το θέτω γενικώς, προς Θεού. Ακόμα και ο θρόνος της Αγγλίας (ή και του Βατικανού, γιατί όχι;) θα έθεταν όρια στις φιλοδοξίες και ορίζοντα στα όνειρα. Και αυτό είναι, φυσικά, βαθιά αντιδημοκρατικό. Προσπαθώ να καταλάβω -και δεν είμαι ο μόνος- σε τι ακριβώς στοχεύει η πρωτοβουλία της για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα εξετάσει τη δομή και τη φύση του δημοσίου χρέους. Continue reading →